News - Daily Kesari

व्यासपीठ

व्हॉट्सऍप कट्टा

Samruddhi Dhayagude
12 Jul 2025

साधूची शिकवण

एका जंगलात लाकूडतोड्या राहत होता. तो रोज लाकडं तोडायचा आणि शहरात विकून आपला उदरनिर्वाह करायचा. एक दिवस तो नेहमीप्रमाणे लाकडं तोडत असताना त्याला एक साधू भेटला.

साधूने त्याला विचारलं, अरे बाळा, इथेच का थांबला आहेस? अजून पुढे जा! जीवनात नेहमीच पुढे जात राहावं. लाकूडतोड्या थोडा म्हातारा झाला होता, तो म्हणाला, महाराज, मी आता कुठे धावणार? माझ्यात तेवढी शक्ती नाही.

पण साधू म्हणाला, अरे, यात तुझाच फायदा आहे. पुढे जा! पुढे जा! असं म्हणून तो साधू अचानक अदृश्य झाला. लाकूडतोड्याला खूप आश्चर्य वाटलं. त्याने साधूचं ऐकायचं ठरवलं आणि तो पुढे चालत राहिला.

चालता चालता त्याला तांब्याची एक मोठी खाण सापडली! त्याला खूप आनंद झाला. त्याने त्यातील तांबे विकून आपले दिवस सुखात काढले.

काही दिवसांनी त्याला पुन्हा त्या साधूचे शब्द आठवले, पुढे जा! तो पुन्हा पुढे गेला. यावेळी त्याला चांदीची एक खाण सापडली! तो अजूनच खुश झाला. त्याने वर्षभर चांदी विकून खूप पैसे कमावले.

तरीही त्याला वाटलं, अजून पुढे जावं. त्याने तसंच केलं आणि यावेळी त्याला सोन्याची एक खाण मिळाली! आता त्याच्याकडे भरपूर सोनं जमा झालं होतं.

वर्षभरानंतर त्याला पुन्हा पुढच्या प्रवासाला निघायची इच्छा झाली. तो निघाला आणि त्याला हिर्‍याची एक खाण सापडली! आता तर त्याच्याकडे इतकं धन जमा झालं होतं की त्याच्या सात पिढ्या बसून खाऊ शकतील.

तो खूप आनंदात होता. पण त्याला पुन्हा तोच साधू भेटला! साधू म्हणाला, अरे, का थांबलास? अजून पुढे जा!

लाकूडतोड्या त्या साधूला म्हणाला, महाराज, मला आता हिर्‍याची खाण मिळाली आहे. मला आता काहीच नको. परंतु, त्या साधूने पुन्हा त्याला पुढे जाण्याचा आदेश दिला.

तो लाकूडतोड्या पुन्हा पुढे गेला. त्याला एक मोठी गुहा दिसली. त्या गुहेत एक साधू तपश्चर्या करत होता. लाकूडतोड्याला लगेच कळलं की हा तो साधू नाही जो त्याला नेहमी भेटत होता.

त्याला त्या गुहेतलं शांत वातावरण खूप आवडलं. तो म्हणाला, आता मला काही नको. मी इथून कुठेही जाणार नाही. मी जेवढं जगायचं तेवढं जगलो आहे. आता हीच माझी जागा आणि हाच माझा आसरा.

पण त्या गुहेतील साधूला त्याच्या मनातलं कळलं. तो मोठ्याने ओरडला, तुला सांगितलं ना, इथे थांबू नकोस! तुला अजून पुढे जायचं आहे! थेट परमात्म्याला मिळेपर्यंत पुढे! तू चालत राहा, निघ इथून!

तेव्हा त्या लाकूडतोड्याला त्याची चूक कळली. त्याला आठवलं की पहिल्यांदा भेटलेल्या साधूने त्याला फक्त भौतिक गोष्टी मिळवण्यासाठी पुढे जायला सांगितलं नव्हतं, तर देवाला भेटण्यासाठी, आपल्या जीवनाचा खरा अर्थ शोधण्यासाठी पुढे जायला सांगितलं होतं. पण आपण तर केवळ पैसा आणि संपत्ती मिळवण्याकडेच लक्ष दिलं होतं, हे त्याच्या लक्षात आलं.

त्याने त्या साधूची माफी मागितली आणि तो पुन्हा आपल्या पुढच्या प्रवासाला निघाला.

तात्पर्य : आपल्या आयुष्यात नेहमी काहीतरी मोठं ध्येय ठेवायला पाहिजे. ते ध्येय फक्त पैसे कमावणं किंवा वस्तू मिळवणं असं नसावं, तर त्यापलीकडचं काहीतरी असावं.

---

लोकांच्या बोलण्याकडे लक्ष देणे, त्यांच्या टीकांचा विचार करणे किंवा त्यांच्या मते विचारण्यात वेळ घालवणे कधीच आपल्याला पुढे घेऊन जाणार नाही. प्रत्येक व्यक्तीच्या विचारांचा प्रभाव असतो, पण त्यावर आधारित निर्णय घेणे किंवा त्याचा परिणाम आपल्या कामावर होऊ देणे यावर नियंत्रण ठेवणं आवश्यक आहे. त्याऐवजी, आपले प्रयत्न, कष्ट आणि समर्पण एकाच ध्येयावर केंद्रित करा. जोपर्यंत आपण आपल्या मार्गावर ठामपणे विश्वास ठेवून मेहनत करत राहतो, तोपर्यंत यश निश्चितपणे मिळवता येईल. एक दिवस तुम्हाला तुमच्या प्रयत्नांचं यश मिळेल, आणि लोकांच्या बोलण्याऐवजी तुमचा विजय तुमचं प्रगल्भ कार्यच सिद्ध करेल.